*درباره دنيا و آخرت! و از تو درباره يتيمان سؤ ال ميكنند، بگو: «اصلاح كار آنان بهتر است. و اگر زندگي خود را با زندگي آنان بياميزيد،آنها برادرشما هستند». خداوند، مفسدان را از مصلحان، باز ميشناسد. و اگر خدا بخواهد، شما را به زحمت مياندازد؛زيرا او توانا و حكيم است.
*و اموال يتيمان را به ايشان برگردانيد و پليد را جانشين پاك مسازيد و اموال ايشان را با اموال خويش مخوريد كه اين گناه بزرگى است.
*واگر مي ترسيد که نتوانيد در مورد دختران يتيم عدالت ورزيد، بنابراين از زناني که شما را خوش آيد دو دو و سه سه و چهار چهار به همسري بگيريد. پس اگر مي ترسيد که با آنان به عدالت رفتار نکنيد، به يک زن يا به کنيزاني که مالک شده ايد ؛ اين به اينکه ستم نورزيد و از راه عدالت منحرف نشويد، نزديک تر است.
*و يتيمان را بيازماييد تا هنگامى كه قابليت زناشويى پيدا كنند، آنگاه اگر در آنان كاردانى سراغ گرفتيد اموالشان را به آنان برگردانيد و آن را به اسراف و پيشاپيش از بيم آنكه مبادا بالغ و بزرگ شوند نخوريد و هركس توانگر بود خويشتندارى كند و هركس تنگدست باشد، در حد عرف از آن بخورد، و هرگاه كه اموالشان را به آنان برگردانديد، بر آنان گواه بگيريد كه خداوند حسابرسى را كافى است.
* بي ترديد کساني که اموال يتيمان را به ستم مي خورند، فقط در شکم هاي خود آتش مي خورند، و به زودي در آتش فروزان در آيند.
*درباره زنان از تو فتوا مي خواهند. بگو: فقط خدا درباره آنان به شما فتوا مي دهد، و درباره دختران يتيمي که حقوق لازم و مقرّر آنان را نمي پردازيد، و ميلي به ازدواج با آنان داريد، برابر احکامي که در اين کتاب بر شما خوانده مي شود به شما فتوا مي دهد. و کودکان مستضعف . و که با يتيمان به عدالت رفتار کنيد؛ و آنچه را از هر خيري انجام مي دهيد، يقيناً خدا همواره به آن داناست.
*و به مال يتيم جز به روشي که نيکوتر است، نزديک نشويد تا به حدّ بلوغِ خود برسد، و پيمانه و ترازو را بر اساس عدالت و انصاف کامل و تمام بدهيد؛ هيچ کس را جز به اندازه توانش تکليف نمي کنيم؛ و هنگامي که سخن گوييد، عدالت ورزيد هر چند درباره خويشان باشد، و به پيمان خدا وفا کنيد؛ خدا اين به شما سفارش کرده تا پند گيريد.
*و به مال يتيم تا زماني که به سنّ بلوغ و رشدش برسد، جز به بهترين شيوه نزديک نشويد؛ و به عهد و پيمان وفا کنيد، زيرا درباره پيمان بازخواست خواهد شد.
*و اما چون او را بيازمايد، پس روزي اش را بر او تنگ گيرد، گويد: پروردگارم مرا خوار و زبون کرد.
*اين چنين نيست که مي پنداريد، بلکه يتيم را گرامي نمي داريد
*سوگند به ابتداي روز
*و سوگند به شب آن گاه که آرام گيرد،
*که پروردگارت تو را رها نکرده و مورد خشم و کينه قرار نداده است.
*آيا تو را يتيم نيافت، پس پناه داد؟
*و اما يتيم را خوار و رانده مکن
*آيا کسي که همواره روز جزا را انکار مي کند، ديدي؟
*همان که يتيم را به خشونت و جفا از خود مي راند،
