••• آسمانه

♥ مطالب ادبی .!.!.!.!. مطالب مذهبی ♥

حکمت نهج البلاغه

 وَ قَالَ ع: فِي قَوْلِهِ تَعَالَى إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسانِ- الْعَدْلُ الْإِنْصَافُ وَ الْإِحْسَانُ التَّفَضُّلُ

 و درود خدا بر او، فرمود: در تفسير آيه 90 سوره نحل «خدا به عدل و احسان فرمان می‌دهد» فرمود) عدل، همان انصاف، و احسان، همان بخشش است.
(اخلاقی، اقتصادی)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
وَ قَالَ ع: مَنْ يُعْطِ بِالْيَدِ الْقَصِيرَةِ يُعْطَ بِالْيَدِ الطَّوِيلَةِ قال الرضي- و معنى ذلك أن ما ينفقه المرء من ماله- في سبيل الخير و البر و إن كان يسيرا- فإن الله تعالى يجعل الجزاء عليه عظيما كثيرا- و اليدان هاهنا عبارة عن النعمتين- ففرق ع بين نعمة العبد- و نعمة الرب تعالى ذكره بالقصيرة و الطويلة- فجعل تلك قصيرة و هذه طويلة- لأن نعم الله أبدا- تضعف على نعم المخلوق أضعافا كثيرة- إذ كانت نعم الله أصل النعم كلها- فكل نعمة إليها ترجع و منها تنزع

 

 و درود خدا بر او، فرمود: آن کس که با دست کوتاه ببخشد، از دستی بلند پاداش گيرد. 
می‌گويم: (معنی سخن اين است که آنچه انسان از اموال خود در راه خير و نيکی انفاق می‌کند، هر چند کم باشد، خداوند پاداش او را بسيار می‌دهد، و منظور از «دو دست» در اينجا دو نعمت است، که امام عليه السّلام بين نعمت پروردگار، و نعمت از ناحيه انسان، را با کوتاهی و بلندی فرق گذاشته است که نعمت و بخشش از ناحيه بنده را کوتاه، و از ناحيه خداوند را بلند قرار داده است، بدان جهت که نعمت خدا هميشگی و چند برابر نعمت مخلوق است، چرا که نعمت خداوند اصل و اساس تمام نعمتها است، بنا بر اين تمام نعمتها به نعمتهای خدا باز می‌گردد، و از آن سرچشمه می‌گيرد).
(اخلاقی، اقتصادی)

 

 

 

 

+ نوشته شده در پنج شنبه 8 اسفند 1398برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اخلاقی,پند اقتصادی,عدل,انصاف,بخشش,پاداش,انفاق,زکات,خمس, ساعت 13:25 توسط آزاده یاسینی


حکمت نهج البلاغه

 وَ قَالَ ع مَنْ كَسَاهُ الْحَيَاءُ ثَوْبَهُ لَمْ يَرَ النَّاسُ عَيْبَهُ

 و درود خدا بر او، فرمود: آن کس که لباس حيا بپوشد، کسی عيب او را نبيند.
(اخلاقی، اجتماعی)
 
 
 
 
 
 
وَ قَالَ ع بِكَثْرَةِ الصَّمْتِ تَكُونُ الْهَيْبَةُ- وَ بِالنَّصَفَةِ يَكْثُرُ الْمُوَاصِلُونَ- وَ بِالْإِفْضَالِ تَعْظُمُ الْأَقْدَارُ- وَ بِالتَّوَاضُعِ تَتِمُّ النِّعْمَةُ- وَ بِاحْتِمَالِ الْمُؤَنِ يَجِبُ السُّؤْدُدُ- وَ بِالسِّيرَةِ الْعَادِلَةِ يُقْهَرُ الْمُنَاوِئُ- وَ بِالْحِلْمِ عَنِ السَّفِيهِ تَكْثُرُ الْأَنْصَارُ عَلَيْهِ
 
 و درود خدا بر او، فرمود: با سکوت بسيار، وقار انسان بيشتر شود، و با انصاف بودن، دوستان را فراوان کند، و با بخشش، قدر و منزلت انسان بالا رود، و با فروتنی، نعمت کامل شود، و با پرداخت هزينه‌ها، بزرگی و سروری ثابت گردد، و روش عادلانه، مخالفان را درهم شکند، و با شکيبايی در برابر بی‌خرد، ياران انسان زياد گردند.
(اخلاقی، اجتماعی)

 

 

 

 

 


تجاوز در قرآن

*و اگر دو گروه از مؤمنان با يکديگر بجنگند ميان آنها صلح و آشتي برقرار کنيد، و اگر يکي از آن دو گروه بر ديگري تجاوز کند، با آن گروهي که تجاوز مي کند، بجنگيد تا به حکم خدا باز گردد. پس اگر بازگشت، ميانشان به عدالت و انصاف، صلح و آشتي برقرار کنيد؛ و همواره دادگري را پيشه سازيد که خدا دادگران را دوست دارد.

*جز اين نيست که همه مؤمنان با هم برادرند؛ بنابراين ميان برادرانتان صلح و آشتي برقرار کنيد، و از خدا پروا نماييد که مورد رحمت قرار گيريد.
*هر كفر پيشه ستيزه‏ جويى را به جهنم اندازيد
*آن كسي كه شديدا مانع خير است، متجاوز است، و در شك و ترديد 
+ نوشته شده در سه شنبه 22 آبان 1397برچسب:قرآن,تجاوز,ترجمه,مومن,صلح,آشتی,عدالت,انصاف, ساعت 11:49 توسط آزاده یاسینی


یتیمان در قرآن

*درباره دنيا و آخرت! و از تو درباره يتيمان سؤ ال مي‏كنند، بگو: «اصلاح كار آنان بهتر است. و اگر زندگي خود را با زندگي آنان بياميزيد،آنها برادرشما هستند». خداوند، مفسدان را از مصلحان، باز مي‏شناسد. و اگر خدا بخواهد، شما را به زحمت مي‏اندازد؛زيرا او توانا و حكيم است.

*و اموال يتيمان را به ايشان برگردانيد و پليد را جانشين پاك مسازيد و اموال ايشان را با اموال خويش مخوريد كه اين گناه بزرگى است‏.
*واگر مي ترسيد که نتوانيد در مورد دختران يتيم عدالت ورزيد، بنابراين از زناني که شما را خوش آيد دو دو و سه سه و چهار چهار به همسري بگيريد. پس اگر مي ترسيد که با آنان به عدالت رفتار نکنيد، به يک زن يا به کنيزاني که مالک شده ايد ؛ اين به اينکه ستم نورزيد و از راه عدالت منحرف نشويد، نزديک تر است.
*و يتيمان را بيازماييد تا هنگامى كه قابليت زناشويى پيدا كنند، آنگاه اگر در آنان كاردانى سراغ گرفتيد اموالشان را به آنان برگردانيد و آن را به اسراف و پيشاپيش از بيم آنكه مبادا بالغ و بزرگ شوند نخوريد و هركس توانگر بود خويشتندارى كند و هركس تنگدست باشد، در حد عرف از آن بخورد، و هرگاه كه اموالشان را به آنان برگردانديد، بر آنان گواه بگيريد كه خداوند حسابرسى را كافى است‏.
* بي ترديد کساني که اموال يتيمان را به ستم مي خورند، فقط در شکم هاي خود آتش مي خورند، و به زودي در آتش فروزان در آيند.
*درباره زنان از تو فتوا مي خواهند. بگو: فقط خدا درباره آنان به شما فتوا مي دهد، و درباره دختران يتيمي که حقوق لازم و مقرّر آنان را نمي پردازيد، و ميلي به ازدواج با آنان داريد، برابر احکامي که در اين کتاب بر شما خوانده مي شود به شما فتوا مي دهد. و کودکان مستضعف . و که با يتيمان به عدالت رفتار کنيد؛ و آنچه را از هر خيري انجام مي دهيد، يقيناً خدا همواره به آن داناست.
*و به مال يتيم جز به روشي که نيکوتر است، نزديک نشويد تا به حدّ بلوغِ خود برسد، و پيمانه و ترازو را بر اساس عدالت و انصاف کامل و تمام بدهيد؛ هيچ کس را جز به اندازه توانش تکليف نمي کنيم؛ و هنگامي که سخن گوييد، عدالت ورزيد هر چند درباره خويشان باشد، و به پيمان خدا وفا کنيد؛ خدا اين به شما سفارش کرده تا پند گيريد.
*و به مال يتيم تا زماني که به سنّ بلوغ و رشدش برسد، جز به بهترين شيوه نزديک نشويد؛ و به عهد و پيمان وفا کنيد، زيرا درباره پيمان بازخواست خواهد شد.
*و اما چون او را بيازمايد، پس روزي اش را بر او تنگ گيرد، گويد: پروردگارم مرا خوار و زبون کرد.
*اين چنين نيست که مي پنداريد، بلکه يتيم را گرامي نمي داريد
*سوگند به ابتداي روز
*و سوگند به شب آن گاه که آرام گيرد،
*که پروردگارت تو را رها نکرده و مورد خشم و کينه قرار نداده است.
*آيا تو را يتيم نيافت، پس پناه داد؟
*و اما يتيم را خوار و رانده مکن
*آيا کسي که همواره روز جزا را انکار مي کند، ديدي؟
*همان که يتيم را به خشونت و جفا از خود مي راند،
 
+ نوشته شده در دو شنبه 15 مرداد 1397برچسب:قرآن,یتیم,روز جزا,دنیا,آخرت,آتش,حقوق,ازدواج,احکام,عدالت,حد بلوغ,انصاف,عهد و پیمان, ساعت 13:58 توسط آزاده یاسینی