رسم خدايي و بندگي

 مرد فقيري، غلام هاي عميد خراساني را ديد كه لباسهاي بسيار زيبا و پيراهنهاي ديبا بر تن دارند. رو به آسمان كرد و گفت: «خدايا! بنده پروري را از عميد خراساني ياد بگير كه غلامهايش را با لباس زربافت و زيبا مي‌‌آرايد.» از قضا پس از اندك زماني، بين عميد و يكي از اميرانش، جنگي در گرفت و عميد شكست خورد و فرار كرد. امير، غلامهاي عميد را دستگير كرد و هر چه به آنها وعده و وعيد داد و هرچه آنها را شكنجه كرد تا جاي گنجينه عميد را به او بگويند نگفتند.وقتي آن مرد فقير، وفا و همت والاي آنها را ديد، خودش انصاف داد و گفت: «بندگي را هم بايد از بندگان عميد خراساني ياد گرفت.» 

 تو بندگي چو گدايان به شرط مزد مكن                كه خواجه خود روش بنده پروري داند

 شکر خدا که نام علی (علیه السلام) در اذان ماست.