*آيا به کساني که از ترس مرگ از خانه هاي خود در حالي که هزاران نفر بودند، بيرون آمدند ننگريستي؟ پس خدا به آنان فرمود: بميريد سپس آنان را زنده کرد. خدا نسبت به مردم داراي فضل و احسان است، ولي بيشتر مردم سپاس نمي گزارند.
*هر کسي مرگ را مي چشد؛ و بدون ترديد روز قيامت پاداش هايتان به طور کامل به شما داده مي شود. پس هر که را از آتش دور دارند و به بهشت درآورند مسلماً کامياب شده است؛ و زندگي اين دنيا جز کالاي فريبنده نيست.
*اي اهل ايمان! هنگامي که يکي از شما را مرگ فرا مي رسد، بايد در حال وصيت، دو عادل از هم کيشان خود را بر وصيت شاهد بگيريد؛ يا اگر در سفر بوديد و مرگِ شما فرا رسيد دو نفر از غير هم کيشان خود را شاهد وصيت بگيريد. و اگر شک کرديد، هر دو را بعد از نماز حبس کنيد، پس به خدا سوگند ياد مي کنند که ما اين شهادت را به هيچ قيمتي نمي فروشيم هر چند خويشاوندان ما باشد، و شهادت الهي را پنهان نمي کنيم، که اگر پنهان کنيم از گناهکاران خواهيم بود.و اگر معلوم شود كه آنان مرتكب گناه شدهاند، آنگاه دو تن از كسانى كه بر آنان جفا رفته است و از نزديكان هستند به جاى آنان قيام كنند، و به خداوند سوگند بخورند كه شهادت ما از شهادت آن دو درستتر است و ما از حق تجاوز نمىكنيم و در غير اين صورت از ستمكاران خواهيم بود.اين براي اينکه شاهدان شهادت را به صورتي درست و صحيح ادا کنند يا بترسند،و حقّ سوگندشان به ديگران برگردانده شود، به حقيقت نزديک تر است. و از خدا پروا کنيد و بشنويد؛ و خدا گروه فاسقان را هدايت نمي کند.
*و اوست که بر بندگانش چيره و غالب است، و همواره نگهباناني براي شما مي فرستد تا هنگامي که يکي از شما را مرگ در رسد فرستادگان ما جانش را مي گيرند؛ و آنان کوتاهي نمي کنند.سپس به سوي خدا، سرپرست و مولاي به حقّشان بازگردانده مي شوند. آگاه باشيد! فرمانروايي و حکومت مطلق فقط ويژه اوست؛ و او سريع ترين حساب گران است.
* براي هر امتي زماني است، هنگامي که اجلشان سرآيد، نه ساعتي پس مي مانند و نه ساعتي پيش مي افتند.
*بگو: من براي خود قدرت دفع زيان و جلب سود ندارم، مگر آنچه را که خدا بخواهد؛ براي هر امتي سرآمدي معين و اجلي محدود است، هنگامي که اجلشان سرآيد، نه لحظه اي پس مي مانند و نه پيش مي افتند.
*او زنده مي کند ومي ميراند وبه سوي او بازگردانده مي شويد.
*هر کسي چشنده مرگ است و ما شما را به نوعي خير و شر آزمايش مي کنيم، و به سوي ما بازگردانده مي شويد.
*و يقيناً ما انسان را از چکيده اي از گِل آفريديم،سپس آن را نطفه اي در قرارگاهي استوار قرار داديم.آن گاه آن نطفه را علقه گردانديم، پس آن علقه را به صورت پاره گوشتي درآورديم، پس آن پاره گوشت را استخوان هايي ساختيم و بر استخوان ها گوشت پوشانديم، سپس او را با آفرينشي ديگر پديد آورديم؛ پس هميشه سودمند و بابرکت است خدا که نيکوترين آفرينندگان است.سپس همه شما بعد از اين مي ميريد.
*هيچ امتي از اجلِ خود نه پيش مي افتد و نه پس مي ماند.
*هر جانداري چشنده مرگ خواهد بود، سپس به سوي ما بازگردانده مي شويد،
*يقيناً خداست که دانش قيامت فقط نزد اوست، و باران را نازل مي کند، و آنچه را در رحم هاست مي داند؛ و هيچ کس نمي داند فردا چه چيزي به دست مي آورد، و هيچ کس نمي داند در چه سرزميني مي ميرد؛ بي ترديد خدا دانا و آگاه است.
*بگو: فرشته مرگ که بر شما گماشته شده است شما را مي گيرد، سپس به سوي پروردگارتان باز گردانده مي شويد.
*خداست که بادها را فرستاد تا ابري را برانگيزند، پس ما آن را به سوي سرزمين مرده رانديم و زمين را پس از مردگي اش به وسيله آن زنده کرديم؛ زنده شدن مردگان هم اين گونه است.
*بي ترديد ما مردگان را زنده مي کنيم و آنچه را پيش فرستاده اند و بر جا مانده از ايشان را ثبت مي کنيم و همه چيز را در کتابي روشن برشمرده ايم.
*و اين زمين مرده براي آنان نشانه اي مي باشد که آن را زنده کرديم و از آن دانه بيرون مي آوريم که از آن مي خورند،
*آيا هنگامي كه ما مرديم و خاك شديم دو باره به زندگي باز ميگرديم ؟ اين بازگشتي است بعيد!
*بي ترديد ما آنچه را که زمين از اجسادشان مي کاهد، مي دانيم و نزد ما کتابي ضبط کننده است.
*و آنکه از آسمان آبي به اندازه نازل کرد، پس به وسيله آن سرزميني مرده را زنده کرديم، همين گونه بيرون آورده مي شويد؛
*و از آسمان آبي بسيار پربرکت و سودمند نازل کرديم، پس به وسيله آن باغ ها و دانه هاي دروکردني را رويانديم.
*براي آنکه رزق و روزي بندگان باشد، و نيز به وسيله آن آب سرزمين مرده را زنده کرديم؛ و بيرون آمدنشان اين گونه است.
*آيا ما از آفرينش نخستين عاجز و درمانده شديم بلکه آنان باز در آفرينش جديد در ترديدند.
*و سکرات و بيهوشي مرگ، حق را مي آورد اين همان چيزي است که از آن مي گريختي؛
*ما شما را آفريديم، پس چرا باورنمي کنيد؟
*آيا از نطفه اي که در رحم مي ريزيد آگاه هستيد؟
*آيا شما آن را مي آفرينيد يا ما آفريننده ايم؟
*ماييم که مرگ را ميان شما مقدّر کرديم، و هيچ چيز ما را مغلوب نمي کند.
*به اين منظور كه گروهي را بجاي گروه ديگري بياوريم و شما را در جهاني كه نميدانيد آفرينش تازه بخشيم.
*و به راستي پيدايش نخستين را شناختيد، پس چرا متذکّر نمي شويد؟!
*مرا خبر دهيد آنچه را مي کاريد،
*آيا شما آن را مي رويانيد، يا ما مي رويانيم؟
*به يقين اگر بخواهيم، آن را ريز ريز کرده و خاشاک مي کنيم که متأسف و شگفت زده مي شويد،
*به راستي ما زيان كرده ايم.
*بلکه ناکام و محروميم
*به من خبر دهيد آبي که مي نوشيد،
*آيا شما آن را از ابر باران زا فرود آورده ايد يا ما فرود آورنده ايم؟
*اگر بخواهيم آن را تلخ مي گردانيم، پس چرا سپاس گزاري نمي کنيد؟
*به من خبر دهيد آتشي که مي افروزيد،
*آيا شما درختش را به وجود آورده ايد يا ما به وجود آوردنده ايم؟
*ما آن را وسيله تذکر و مايه استفاده براي صحرانشينان و بيابانگردان قرار داده ايم.
*پس به نام پروردگار بزرگت تسبيح گوي.
*پس چرا هنگامي که روح به گلوگاه مي رسد،
*و شما در آن وقت نظاره گر هستيد
*و ما به او از شما نزديک تريم، ولي نمي بينيد.
*اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نميشويد،
*پس او را بازگردانيد اگر راست ميگوئيد.
*اما اگر او از مقربان باشد،
*در روح و ريحان و بهشت پرنعمت است.
*و هرگز خدا کسي را چون اجلش فرا رسد، مهلت نمي دهد؛ و خدا به اعمالي که انجام مي دهيد، آگاه است.
