••• آسمانه

♥ مطالب ادبی .!.!.!.!. مطالب مذهبی ♥

حکمت نهج البلاغه

 وَ قَالَ ع لِغَالِبِ بْنِ صَعْصَعَةَ أَبِي الْفَرَزْدَقِ فِي كَلَامٍ دَارَ بَيْنَهُمَا- مَا فَعَلَتْ إِبِلُكَ الْكَثِيرَةُ- قَالَ دَغْدَغَتْهَا الْحُقُوقُ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ- فَقَالَ ع ذَلِكَ أَحْمَدُ سُبُلِهَا

 و درود خدا بر او، فرمود: (امام به پدر فرزدق، غالب بن صعصعه فرمود) شتران فراوانت چه شده‌اند. (پاسخ داد، ای امير مؤمنان، پرداخت حقوق آنها را پراکنده ساخت امام فرمود) اين بهترين راه مصرف آن بود.
 
(اقتصادی، حقوقی)
 
 
 
 

وَ قَالَ ع: مَنِ اتَّجَرَ بِغَيْرِ فِقْهٍ فَقَدِ ارْتَطَمَ فِي الرِّبَا

 

 و درود خدا بر او، فرمود: کسی که بدون آموزش فقه اسلامی تجارت کند، به ربا خواری آلوده شود.
(اقتصادی)

 

 

 

 

 

 

 

+ نوشته شده در پنج شنبه 16 مرداد 1399برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اقتصادی,پند حقوقی,شتر,خمس,زکات,انفاق,فقه اسلامی,تجارت,ربا خواری, ساعت 14:54 توسط آزاده یاسینی


حکمت نهج البلاغه

وَ قَالَ ع: الْحِلْمُ غِطَاءٌ سَاتِرٌ وَ الْعَقْلُ حُسَامٌ قَاطِعٌ- فَاسْتُرْ خَلَلَ خُلُقِكَ بِحِلْمِكَ وَ قَاتِلْ هَوَاكَ بِعَقْلِكَ

 و درود خدا بر او، فرمود: بردباری پرده‌ای است پوشاننده، و عقل شمشيری است برّان، پس کمبودهای اخلاقی خود را با بردباری بپوشان، و هوای نفس خود را با شمشير عقل بکش.

(اخلاقی)

 

 

 

 

 

وَ قَالَ ع: إِنَّ لِلَّهِ عِبَاداً يَخْتَصُّهُمُ اللَّهُ بِالنِّعَمِ لِمَنَافِعِ الْعِبَادِ- فَيُقِرُّهَا فِي أَيْدِيهِمْ مَا بَذَلُوهَا- فَإِذَا مَنَعُوهَا نَزَعَهَا مِنْهُمْ ثُمَّ حَوَّلَهَا إِلَى غَيْرِهِمْ

 

و درود خدا بر او، فرمود: خدا را بندگی است که برای سود رساندن به ديگران، نعمت‌های خاصّی به آنان بخشيده، تا آنگاه که دست بخشنده دارند نعمت‌ها را در دستشان باقی می‌گذارد، و هر گاه از بخشش دريغ کنند، نعمت‌ها را از دستشان گرفته و به دست ديگران خواهد داد.

(اعتقادی، اقتصادی)

 

 

 

 

 

 


حکمت نهج البلاغه

 وَ رُوِيَ أَنَّهُ ذُكِرَ عِنْدَ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ فِي أَيَّامِهِ- حَلْيُ الْكَعْبَةِ وَ كَثْرَتُهُ فَقَالَ قَوْمٌ‏

- لَوْ أَخَذْتَهُ فَجَهَّزْتَ بِهِ جُيُوشَ الْمُسْلِمِينَ- كَانَ أَعْظَمَ لِلْأَجْرِ وَ مَا تَصْنَعُ الْكَعْبَةُ بِالْحَلْيِ- فَهَمَّ عُمَرُ بِذَلِكَ وَ سَأَلَ عَنْهُ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع- فَقَالَ ع إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ أُنْزِلَ عَلَى النَّبِيِّ ص- وَ الْأَمْوَالُ أَرْبَعَةٌ أَمْوَالُ الْمُسْلِمِينَ- فَقَسَّمَهَا بَيْنَ الْوَرَثَةِ فِي الْفَرَائِضِ- وَ الْفَيْ‏ءُ فَقَسَّمَهُ عَلَى مُسْتَحِقِّيهِ- وَ الْخُمُسُ فَوَضَعَهُ اللَّهُ حَيْثُ وَضَعَهُ- وَ الصَّدَقَاتُ فَجَعَلَهَا اللَّهُ حَيْثُ جَعَلَهَا- وَ كَانَ حَلْيُ الْكَعْبَةِ فِيهَا يَوْمَئِذٍ- فَتَرَكَهُ اللَّهُ عَلَى حَالِهِ- وَ لَمْ يَتْرُكْهُ نِسْيَاناً وَ لَمْ يَخْفَ عَلَيْهِ مَكَاناً- فَأَقِرَّهُ حَيْثُ أَقَرَّهُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ- فَقَالَ لَهُ عُمَرُ لَوْلَاكَ لَافْتَضَحْنَا- وَ تَرَكَ الْحَلْيَ بِحَالِهِ

 و درود خدا بر او، فرمود: (در زمان حکومت عمر، نسبت به فراوانی زيور و زينت‌های کعبه صحبت شد، گروهی گفتند آنها را برای لشکر اسلام مصرف کن، کعبه زر و زينت نمی‌خواهد، وقتی از امير المؤمنين عليه السّلام پرسيدند، فرمود) همانا قرآن بر پيامبر صلّی اللّه عليه و آله و سلّم هنگامی نازل گرديد که اموال چهار قسم بود، اموال مسلمانان، که آن را بر أساس سهم هر يک از وارثان، تقسيم کرد، و غنيمت جنگی که آن را به نيازمندانش رساند، و خمس، که خدا جايگاه مصرف آن را تعيين فرمود، و صدقات، که خداوند راه‌های بخشش آن را مشخّص فرمود. و زيور آلات و زينت کعبه از اموالی بودند که خدا آن را به حال خود گذاشت، نه از روی فراموشی آن را ترک کرد، و نه از چشم خدا پنهان بود، تو نيز آن را به حال خود واگذار چنانکه خدا و پيامبرش آن را بحال خود واگذاشتند. (عمر گفت: اگر تو نبودی رسوا می‌شديم، و متعرّض زيور آلات کعبه نشد)
(تاريخی، فقهی، اقتصادی)

 

 

+ نوشته شده در چهار شنبه 28 اسفند 1398برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند تاریخی,فقهی,اقتصادی,کعبه,زیور,اموال مسلمانان,خمس,غنیمت جنگی,صدقه, ساعت 16:38 توسط آزاده یاسینی


حکمت نهج البلاغه

 وَ قَالَ ع: فِي قَوْلِهِ تَعَالَى إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسانِ- الْعَدْلُ الْإِنْصَافُ وَ الْإِحْسَانُ التَّفَضُّلُ

 و درود خدا بر او، فرمود: در تفسير آيه 90 سوره نحل «خدا به عدل و احسان فرمان می‌دهد» فرمود) عدل، همان انصاف، و احسان، همان بخشش است.
(اخلاقی، اقتصادی)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
وَ قَالَ ع: مَنْ يُعْطِ بِالْيَدِ الْقَصِيرَةِ يُعْطَ بِالْيَدِ الطَّوِيلَةِ قال الرضي- و معنى ذلك أن ما ينفقه المرء من ماله- في سبيل الخير و البر و إن كان يسيرا- فإن الله تعالى يجعل الجزاء عليه عظيما كثيرا- و اليدان هاهنا عبارة عن النعمتين- ففرق ع بين نعمة العبد- و نعمة الرب تعالى ذكره بالقصيرة و الطويلة- فجعل تلك قصيرة و هذه طويلة- لأن نعم الله أبدا- تضعف على نعم المخلوق أضعافا كثيرة- إذ كانت نعم الله أصل النعم كلها- فكل نعمة إليها ترجع و منها تنزع

 

 و درود خدا بر او، فرمود: آن کس که با دست کوتاه ببخشد، از دستی بلند پاداش گيرد. 
می‌گويم: (معنی سخن اين است که آنچه انسان از اموال خود در راه خير و نيکی انفاق می‌کند، هر چند کم باشد، خداوند پاداش او را بسيار می‌دهد، و منظور از «دو دست» در اينجا دو نعمت است، که امام عليه السّلام بين نعمت پروردگار، و نعمت از ناحيه انسان، را با کوتاهی و بلندی فرق گذاشته است که نعمت و بخشش از ناحيه بنده را کوتاه، و از ناحيه خداوند را بلند قرار داده است، بدان جهت که نعمت خدا هميشگی و چند برابر نعمت مخلوق است، چرا که نعمت خداوند اصل و اساس تمام نعمتها است، بنا بر اين تمام نعمتها به نعمتهای خدا باز می‌گردد، و از آن سرچشمه می‌گيرد).
(اخلاقی، اقتصادی)

 

 

 

 

+ نوشته شده در پنج شنبه 8 اسفند 1398برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اخلاقی,پند اقتصادی,عدل,انصاف,بخشش,پاداش,انفاق,زکات,خمس, ساعت 13:25 توسط آزاده یاسینی


حکمت نهج البلاغه

 وَ رُوِيَ أَنَّهُ ذُكِرَ عِنْدَ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ فِي أَيَّامِهِ - حَلْيُ الْكَعْبَةِ وَ كَثْرَتُهُ فَقَالَ قَوْمٌ‏

- لَوْ أَخَذْتَهُ فَجَهَّزْتَ بِهِ جُيُوشَ الْمُسْلِمِينَ - كَانَ أَعْظَمَ لِلْأَجْرِ وَ مَا تَصْنَعُ الْكَعْبَةُ بِالْحَلْيِ - فَهَمَّ عُمَرُ بِذَلِكَ وَ سَأَلَ عَنْهُ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع
- فَقَالَ ع إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ أُنْزِلَ عَلَى النَّبِيِّ ص - وَ الْأَمْوَالُ أَرْبَعَةٌ أَمْوَالُ الْمُسْلِمِينَ - فَقَسَّمَهَا بَيْنَ الْوَرَثَةِ فِي الْفَرَائِضِ -
وَ الْفَيْ‏ءُ فَقَسَّمَهُ عَلَى مُسْتَحِقِّيهِ - وَ الْخُمُسُ فَوَضَعَهُ اللَّهُ حَيْثُ وَضَعَهُ - وَ الصَّدَقَاتُ فَجَعَلَهَا اللَّهُ حَيْثُ جَعَلَهَا - وَ كَانَ حَلْيُ الْكَعْبَةِ فِيهَا يَوْمَئِذٍ -
فَتَرَكَهُ اللَّهُ عَلَى حَالِهِ - وَ لَمْ يَتْرُكْهُ نِسْيَاناً وَ لَمْ يَخْفَ عَلَيْهِ مَكَاناً - فَأَقِرَّهُ حَيْثُ أَقَرَّهُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ
- فَقَالَ لَهُ عُمَرُ لَوْلَاكَ لَافْتَضَحْنَا - وَ تَرَكَ الْحَلْيَ بِحَالِهِ

 و درود خدا بر او، فرمود: (در زمان حکومت عمر، نسبت به فراوانی زيور و زينت‌های کعبه صحبت شد، گروهی گفتند
آنها را برای لشکر اسلام مصرف کن، کعبه زر و زينت نمی‌خواهد، وقتی از امير المؤمنين عليه السّلام پرسيدند، فرمود)
همانا قرآن بر پيامبر صلّی اللّه عليه و آله و سلّم هنگامی نازل گرديد که اموال چهار قسم بود، اموال مسلمانان، که آن
را بر أساس سهم هر يک از وارثان، تقسيم کرد، و غنيمت جنگی که آن را به نيازمندانش رساند، و خمس، که خدا
جايگاه مصرف آن را تعيين فرمود، و صدقات، که خداوند راه‌های بخشش آن را مشخّص فرمود. و زيور آلات و زينت کعبه از
اموالی بودند که خدا آن را به حال خود گذاشت، نه از روی فراموشی آن را ترک کرد، و نه از چشم خدا پنهان بود، تو نيز آن
را به حال خود واگذار چنانکه خدا و پيامبرش آن را بحال خود واگذاشتند.
(عمر گفت: اگر تو نبودی رسوا می‌شديم، و متعرّض زيور آلات کعبه نشد)
(تاريخی، فقهی، اقتصادی)
 




وَ قَالَ ع لَوْ قَدِ اسْتَوَتْ قَدَمَايَ مِنْ هَذِهِ الْمَدَاحِضِ لَغَيَّرْتُ أَشْيَاءَ

 و درود خدا بر او، فرمود: اگر از اين فتنه‌ها و لغزشگاه با قدرت بگذرم، دگرگونی‌های بسيار پديد می‌آورم.
(سياسی)


انفاق در قرآن

*و از تو مي پرسند: چه چيز انفاق کنند؟ بگو: از آنچه افزون بر نياز است. خدا اين گونه آياتش را براي شما بيان مي کند تا بينديشيد.

*مؤمنان، فقط کساني هستند که چون ياد خدا شود، دل هايشان ترسان مي شود، وهنگامي که آيات او بر آنان خوانده شود بر ايمانشان مي افزايد، و بر پروردگارشان توکل مي کنند.
*بگو به بندگان من كه ايمان آورده‏ اند، نماز را بر پا دارند و از آنچه به آنها روزي داده‏ ايم پنهان و آشكار انفاق كنند پيش از آنكه روزي فرا رسد كه نه در آن خريد و فروش است و نه دوستي.
*و دستت را بخيلانه بسته مدار و به طور کامل هم دست و دل باز مباش که در نهايت نکوهيده درمانده گردي.
*و آنان که وقتي انفاق مي کنند، نه از حدّ معمول مي گذرند و نه تنگ مي گيرند، و همواره ميان اين دو در حدّ اعتدال است.
*پس حقّ خويشاوند و مسکين و در راه مانده را بده. اين انفاق براي آنان که خشنودي خدا را مي خواهند بهتر است؛ و اينان همان رستگارانند.
*فقط کساني به آيات ما ايمان مي آورند که وقتي به وسيله آن آيات به آنان تذکر داده شود، سجده کنان به رو در مي افتند و همراه با سپاس، پروردگارشان را از هر عيب و نقصي تنزيه مي کنند در حالي که تکبّر و سرکشي نمي ورزند؛پهلوهايشان از خوابگاه هايشان دور مي شود در حالي که همواره پروردگارشان را به علت بيم و اميد مي خوانند و از آنچه آنان را روزي داده ايم، انفاق مي کنند.
*بگو: يقيناً پروردگارم روزي را براي هر کس از بندگانش بخواهد وسعت مي دهد و يا تنگ مي گيرد، و هرچه را انفاق مي کنيد خدا عوضي را جايگزين آن مي کند؛ و او بهترين روزي دهندگان است.
*و هنگامي که به آنان گويند: از آنچه خدا روزي شما کرده، انفاق کنيد، کافران به مؤمنان گويند: آيا کساني را اطعام کنيم که اگر خدا مي خواست آنان را اطعام مي کرد؟ ولي جز در گمراهي آشکاري نيستند.
*پس آنچه به شما داده اند، متاع زندگي دنياست، و آنچه نزد خداست، براي کساني که ايمان آورده اند و بر پروردگارشان توکل مي کنند، بهتر و پايدارتر است.
*و کساني که از گناهان بزرگ و از کارهاي زشت دوري مي کنند و هنگامي که خشم مي گيرند، راه چشم پوشي و گذشت را برمي گزينند؛
*و آنان که دعوت پروردگارشان را اجابت کردند و نماز را برپا داشتند و کارشان در ميان خودشان بر پايه مشورت است و از آنچه روزي آنان کرده ايم، انفاق مي کنند؛
*آگاه باشيد! شما همان مردمي هستيد که براي انفاق در راه خدا دعوت مي شويد، پس برخي از شما بخل مي ورزند، و هر که بخل پيشه کند، فقط نسبت به خود بخيل است، و خدا بي نياز است، و شماييد که نيازمند هستيد؛ و اگر روي بگردانيد به جاي شما گروه ديگري را مي آورد که مانند شما نخواهند بود.
*بي ترديد پرهيزکاران در بهشت ها و چشمه سارهايند.
*و در اموالشان حقّي براي سائل تهيدست و محروم از معيشت بود.
*به خدا و پيامبرش ايمان آوريد، و از اموالي که خدا شما را در آن جانشين خود قرار داده، انفاق کنيد؛ پس براي کساني از شما که ايمان آورده و انفاق کرده اند، پاداش بزرگي خواهد بود.
*و شما را چه شده که در راه خدا انفاق نمي کنيد؟ در حالي که ميراث آسمان ها و زمين مخصوص خداست. کساني از شما که پيش از فتح انفاق کردند و جهاد نمودند يکسان نيستند، آنان از جهت درجه از کساني که پس از فتح انفاق کردند و جهاد نمودند، بلندپايه ترند. و خدا به هريک وعده نيکو داده است و خدا به آنچه انجام مي دهيد، آگاه است.
*کيست که به خدا وامي نيکو دهد تا خدا آن را براي او دو چندان کند و او را پاداشي نيکو و با ارزش باشد؟
*بي ترديد مردان و زنان انفاق کننده و آنان که به خدا وام نيکو داده اند، براي آنان دو چندان شود، و براي آنان پاداش با ارزشي است.
*و از آنچه روزي شما کرده ايم انفاق کنيد، پيش از آنکه يکي از شما را مرگ در رسد و بگويد: چرا مرا تا مدتي نزديک مهلت ندادي تا صدقه دهم و از شايستگان باشم؟!
*بنابراين به اندازه استطاعتي که داريد از خدا پروا کنيد و بشنويد و اطاعت نماييد و انفاق کنيد که براي شما بهتر است؛ و کساني که خود را از بخل و حرص بازدارند آنان رستگارند.
*اگر به خدا وام نيکو دهيد، آن را براي شما دو چندان مي کند و شما را مي آمرزد و خدا عطا کننده پاداش فراوان در برابر عمل اندک مي باشد و بردبار است.
*داناي نهان و آشکار و تواناي شکست ناپذير و حکيم است.
*پروردگارت آگاه است که تو و گروهي از کساني که با تواند، نزديک به دو سوم شب و گاهي نيمي از آن و زماني يک سومش را برمي خيزد، و خدا شب و روز را اندازه گيري مي کند، و براي او مشخص است که شما هرگز نمي توانيد اندازه گيري کنيد، پس بر شما بخشيد؛ بنابراين آنچه را از قرآن براي شما ميسر است بخوانيد. او مي داند که به زودي برخي از شما بيمار مي شوند، و گروهي براي به دست آوردن رزق و روزي خدا در زمين سفر مي کنند، و بعضي در راه خدا مي جنگند؛ پس آنچه را از آن ميسر است بخوانيد و نماز را برپا داريد و زکات بپردازيد و وام نيکو به خدا بدهيد؛ و آنچه را از عمل خير براي خود پيش مي فرستيد، آن را نزد خدا به بهترين صورت و بزرگ ترين پاداش خواهيد يافت؛ و از خدا آمرزش بخواهيد که خدا بسيار آمرزنده و مهربان است.
*و غذا را در عين دوست داشتنش، به مسکين و يتيم و اسير انفاق مي کنند.
*سوگند به شب هنگامي که فرو پوشد
*و به روز هنگامي که آشکار شود
*و به آنکه نر و ماده آفريد؛
*همانا تلاشتان گوناگون و پراکنده است؛
*اما کسي که انفاق کرد و پرهيزکاري پيشه ساخت
*و وعده نيکوتر را باور کرد؛
*پس به زودي او را براي راه آساني آماده مي کنيم
*پس شما را از آتشي که زبانه مي کشد بيم مي دهم.
*جز بدبخت ترين مردم در آن در نيايند.
*و به زودي پرهيزکارترين را از آن دور مي دارند.
*همان که مال خود را انفاق مي کند تا رشد و نمو کند.
*و حال آنکه هيچ کس بر وي حق نعمت ندارد تا به پاداش آن بدهد.
*بلكه تنها هدفش جلب رضاي پروردگار بزرگ او است.
*و به زودي راضي و خشنود مي‏شود.
 
+ نوشته شده در پنج شنبه 29 شهريور 1397برچسب:قرآن,انفاق,مال,خمس,زکات,اطعام,تهیدست,محروم,سائل, ساعت 14:48 توسط آزاده یاسینی