چند دوست دوران دانشجویی که پس از فارغ التحصیلی، هر یک شغل‌های مختلفی داشتند و در کار و زندگی خود نیز موفق بودند، پس از مدت‌ها با هم به دانشگاه سابقشان رفتند تا با استادشان دیداری تازه کنند. آن‌ها مشغول صحبت شده بودند و طبق معمول بیشتر حرف‌هایشان هم شکایت از زندگی بود! استادشان در حین صحبت آن‌ها قهوه آماده می‌کرد؛ او قهوه جوش را روی میز گذاشت و از دانشجو‌ها خواست که برای خود قهوه بریزند.روی میز لیوان‌های متفاوتی قرار داشت: شیشه‌ای، پلاستیکی، چینی، بلور و لیوان‌های دیگر. وقتی همه دانشجو‌ها قهوه‌هایشان را ریخته بودند و هریک لیوانی در دست داشت، استاد مثل همیشه آرام و با مهربانی گفت:«بچه‌ها، ببینید؛ همه شما لیوان‌های ظریف و زیبا را انتخاب کردید و الان فقط لیوان‌های زمخت و ارزان قیمت روی میز مانده‌اند!»دانشجو‌ها که از حرف‌های استاد شگفت‌زده شده بودند، ساکت ماندند و استاد حرف‌هایش را به این ترتیب ادامه داد:«در حقیقت چیزی که شما واقعاً می‌خواستید قهوه بود و نه لیوان، اما لیوان‌های زیبا را انتخاب کردید و در عین حال نگاه‌تان به لیوان‌های دیگران هم بود؛ زندگی هم مانند قهوه است و شغل، حقوق و جایگاه اجتماعی ظرف آن است. این ظرف‌ها زندگی را تزیین می‌کنند، اما کیفیت آن را تغییر نخواهند داد.البته لیوان‌های متفاوت در علاقه شما به نوشیدن قهوه تأثیر خواهند گذاشت، اما اگر بیشتر توجه‌تان به لیوان باشد و چیز‌های با ارزشی مانند کیفیت قهوه را فراموش کنید و از بوی آن لذت نبرید، معنی واقعی نوشیدن قهوه را هم از دست خواهید داد. پس از حالا به بعد تلاش کنید نگاه‌تان را از لیوان بردارید و در حالی که چشم‌هایتان را بسته‌اید، از نوشیدن قهوه لذت ببرید.قهوه زندگی

 وَ قَالَ ع طُوبَى لِمَنْ ذَلَّ فِي نَفْسِهِ وَ طَابَ كَسْبُهُ- وَ صَلَحَتْ سَرِيرَتُهُ وَ حَسُنَتْ خَلِيقَتُهُ- وَ أَنْفَقَ الْفَضْلَ مِنْ مَالِهِ وَ أَمْسَكَ الْفَضْلَ مِنْ لِسَانِهِ- وَ عَزَلَ عَنِ النَّاسِ شَرَّهُ وَ وَسِعَتْهُ السُّنَّةُ وَ لَمْ يُنْسَبْ إلَى الْبِدْعَةِ قال الرضي أقول و من الناس من ينسب هذا الكلام إلى رسول الله ص و كذلك الذي قبله

 وقتی هنوز بچه هستیم نمی‌فهمیم که دانش، قدرت است. درس خواندن‌های شب امتحان و تکالیف خانه، اشتیاق ما را به مدرسه کم می‌کرد. اما خوشبختانه به نظر می‌رسد که معلمان بالاخره در حال فهمیدن این موضوع هستند. در مدارس سراسر جهان، دروسی وجود دارد که به بچه‌ها کمک می‌کند از درس خواندن لذت ببرند.

شادی (آلمان)

چطور خوشحال باشیم؟ بسیاری از ما دوست دارند این راز را بدانند. در آلمان، بچه‌ها یاد می‌گیرند در مدرسه یاد می‌گیرند که در هماهنگی با خودشان و دنیا زندگی کنند. درس شادی در بیش از ۱۰۰ مدرسه تدریس می‌شود. در یکی از آن ها، در هایدلبرگ، مدیر مدرسه این کلاس را تدریس می‌کند. هیچ امتحان یا آزمونی وجود ندارد، اما در طول سال، هر دانش آموز سعی می‌کند پروژه مهربانی خود را عملی کند. به عنوان مثال، آن‌ها ویدئویی آماده می‌کنند که می‌تواند دیگران را کمی خوشحال کند. آن‌ها می‌تواند داوطلب شوند یا یک رویداد خیریه ترتیب دهند.

این دروس در سایر مدارس جهان هم تدریس می‌شوند: مثل بوتان، کرت و استرالیا. در استرالیا این برنامه «آموزش مثبت» نامیده می‌شود و بر اساس تحقیقات مارتین سلیگمن است که هنوز هم فعالانه درباره روش‌های شادبودن تحقیق می‌کند.

اکتشاف (آمریکا)

این یک کلاس عملی است که دانش آموزان در آن به بخش‌های مختلف شهرشان می‌روند؛ مثلا، به یک مزرعه محلی، بازار، رستوران یا تصفیه خانه فاضلاب. این درس یک بار در هفته است و ۵ ساعت طول می‌کشد. بعد از هر سفر، معلم درمورد بخش‌های نظری درس صحبت می‌کند. اگر کلاس درباره غذا باشد، بچه‌ها می‌فهمند که غذا‌ها از کجا می‌آیند و قیمت واقعی آن‌ها چقدر است، سبزیجات چطور پرورش داده می‌شوند و...

دانش آموزان پس از یادگیری اطلاعات جدید «یک رستوران باز می‌کنند»: آن‌ها موادغذایی می‌خرند و غذا درست می‌کنند، میز‌ها را آماده می‌کنند و بعد از خودشان تمیز می‌کنند. همچنین این برنامه اغلب شامل توسعه برند و مفهوم رستوران، مطالعه سیستم تولید آگاهانه موادغذایی، محاسبه ارزش غذایی خوراکی ها، جمع آوری محصولات و یادگیری نحوه استخدام افراد هم می‌شود.

ارتباطات (اسپانیا)

کلاس ارتباطات در اسپانیا اجباری است. همه دانش آموزان اسپانیایی ۳ تا ۱۱ سال در این کلاس شرکت می‌کنند. درس‌ها بسیار راحت هستند: دانش آموزان فیلم می‌بینند و درباره موقعیت‌های مختلف با هم حرف می‌زنند. موضوعاتی مثل ارتباط با دیگران و حل مسائل مختلف مورد بحث قرار می‌گیرند. بچه‌ها یاد می‌گیرند احساسات خود را کنترل کنند و به دیگران گوش دهند. هر هفته آن‌ها درباره مسائل اجتماعی بسیار جدی بحث می‌کنند.

خانه داری و مشتری مداری(سوئد)

هیچ چیز غیرعادی در کلاس خانه داری وجود ندارد. به جز یک چیز: این کلاس فقط مختص دختران نیست، پسران هم در آن شرکت می‌کنند. همه در کنار هم می‌نشینند، خیاطی می‌کنند، از چکش استفاده می‌کنند و لانه پرنده می‌سازند؛ و البته، یاد می‌گیرند چطور آشپزی کنند.

اما آن‌ها یک کلاس تئوری هم دارند: قوانین تغذیه سالم، محاسبه موادمغذی مهم و حتی بودجه بندی مالی. با سوئدی‌های کوچک مثل یک بزرگسال رفتار می‌شود: آن‌ها یاد می‌گیرند مقتصد و خودکفا باشند؛ بنابراین در کنار خانه داری، معلمان درمورد مهارت مشتری مداری هم صحبت می‌کنند. در واقع، این بدان معناست که دانش آموزان حقوق خود را یاد می‌گیرند و اینکه چطور برای حقوق خود در فروشگاه یا دفاتر دولتی بجنگند.

کلاس جنگل (بریتانیا)

بریتانیایی‌ها از کودکی به جنگل حس خانه دارند. آن‌ها از سنین بسیار کم می‌آموزند چطور در جنگل جهت‌یابی کنند، شاخه‌ها را ببُرند، آتش روشن کنند، کلبه بسازند و گیاهان و قارچ‌های خوراکی را از غیرخوراکی تشخیص دهند. در برخی مدارس، هر روز کلاس مدرسه جنگلی دارند. آن‌ها چطور می‌توانند هر روز به طبیعت بروند؟ به راحتی، یک جنگل کوچک (یک منطقه درختکاری) در نزدیکی مدرسه وجود دارد که پیاده بتوان به آن جا رفت.

کلاس بحث و مناظره (هلند)

در هلند، این درس در کلاس زبان تدریس می‌شود. بچه‌ها به دو گروه تقسیم می‌شوند و برای دیدگاه خود مبارزه می‌کنند. بچه‌ها اجازه ندارند دیدگاهی که دوست دارند را انتخاب کنند، همه چیز بر اساس شانس است. معلم ارزیابی می‌کند که اطلاعات چقدر درست ارائه شده است. از همه مهم تر، وقتی بحث داغ می‌شود، معلم بر هر گونه پرخاشگری بچه‌ها نظارت دارد.

در نتیجه، تحمل کودکان نسبت به دیگران بالا می‌رود و می‌فهمند که همه مشکلات حداقل دو جنبه دارند. در این کلاس، بچه‌ها روش‌های سخنرانی، محتوا، زبان بدن، تقلید‌ها و احساسات درونی حین بحث را یاد می‌گیرند.

هوش مصنوعی (چین)

کلاس هوش مصنوعی در مقاطع دبستان و راهنمایی چین تدریس می‌شود. البته درس جدیدی است و از سال ۲۰۱۹ در برنامه مدارس ظاهر شده است. از طریق یک مجموعه ۱۰ کتابی، بچه‌ها نه تنها درباره تاریخچه هوش مصنوعی، بلکه درباره روش‌های استفاده از آن یاد می‌گیرند. مثلا، تشخیص چهره، رانندگی خودکار و امنیت اجتماعی. علاوه بر کلاس‌های نظری خسته کننده، بچه‌ها ربات می‌سازند تا آموخته‌های خود را تمرین کنند.

یوگا (بریتانیا، آمریکا، استرالیا)

آیا بعد از کار برای کاهش استرس به کلاس یوگا می‌روید؟ دانش آموزان برخی کشور‌ها خوش شانس هستند و در مدرسه یوگا کار می‌کنند. کلاس‌های یوگا در مقاطع راهنمایی و دبیرستان مدارس بریتانیا، استرالیا و آمریکا تدریس می‌شود.

این درس دو بار در هفته و حداقل ۴۰ دقیقه است. معلمان برای اینکه حق تدریس آن را داشته باشند، باید یک دوره ۶ هفته‌ای را بگذرانند. آن‌ها توجه زیادی به نحوه عملکرد سیستم عصبی کودکان دارند و به بچه‌هایی که مدیتیشن برایشان سخت است، کمک می‌کنند. بچه‌های کوچکتر فقط چند دقیقه مدیتیشن می‌کنند تا آرام شوند و صبر را تمرین کنند. نوجوانان یاد می‌گیرند با درگیری‌هایی که در هر گروه از مردم اجتناب‌ناپذیر است، مقابله کنند. آن‌ها یا می‌گیرند احساسات خود را به زبان بیاورند و همه مشکلات را با آرامش حل کنند.

دانش آموزان تمرینات تنفسی انجام می‌دهند با استفاده از ارتباطات غیرخشونت‌آمیز آرام می‌شوند. هدف اصلی فکر کردن درباره چیز‌های خوبی است که می‌توانید به طرف مقابل بگویید تا به درستی ارتباط برقررار کنید.

موج سواری (استرالیا، نیوزیلند، هاوایی)

استرالیا با اقیانوس‌ها و مردمی احاطه شده که تمام طول سال در آن موج سواری می‌کنند. استرالیایی‌ها از کودکی و در کلاس‌های موج سواری اجباری، این ورزش را یاد می‌گیرند. مربی موج سواری به آن‌ها نشان می‌دهد که چطور با تخته موج سواری کار کنند و تعادلشان را حفظ کنند.

این ورزش برای بدن عالی است، همان طور که از هیکل موج سواران هم می‌توان فهمید. همچنین در این کلاس به بچه‌ها یاد می‌دهند چطور در هماهنگی با طبیعت زندگی کنند و آن را کنترل کنند. البته فقط کودکانی که در نزدیکی اقیانوس زندگی می‌کنند، شانس شرکت در این کلاس‌ها را دارند. کودکانی که از آب دور هستند، کلاس اجباری شنا دارند.

تحسین طبیعت (ژاپن)

ژاپنی‌ها فکر می‌کنند که مطالعه طبیعت کافی نیست، ما باید آن را تحسین کنیم. این نگرش درست است. در این کشور، قبل از بودائیسم، آئین شینتو بوده که یکی از اصول اصلی آن تحسین طبیعت است. بسیاری از مدارس ژاپنی کلاس اجباری تحسین طبیعت را ارائه می‌دهند.

این کلاس‌ها خسته کننده‌ نیستند بلکه یک گردش جالب هستند. مکان‌های زیبا، گیاهان، پرندگان و حیوانات؛ بچه‌ها می‌توانند این‌ها را در واقعیت ببینند. معلمان فقط نشان نمی‌دهند و حرف نمی‌زنند، آن‌ها به بچه‌ها یاد می‌دهند دنیای اطرافشان را دوست بدارند. آن‌ها یاد می‌دهند هارمونی را در وقایع طبیعی ببینند و مراقبت رفتارشان در طبیعت باشند. در پایان دوره، بچه‌ها باید بتوانند توصیح دهند که چرا یک تجربه خاص را بیشتر دوست داشتند. سپس بچه‌ها به خاطر دانش و مهارت خود نمره می‌گیرند و در پایان سال امتحان می‌دهند.

علم زندگی (ترکیه)

در سه سال اول مدارس ترکیه، ۴ درس اصلی وجود دارد. زبان ترکی، ریاضیات، زبان خارجی و علم زندگی. در این درس بچه‌ها درباره دنیای اطرافشان یاد می‌گیرند. چطور از سلامت خود و طبیعت مراقبت کنند، چرا باید به همه بدون استثنا احترام بگذارند، چه اتفاقاتی در کشور و جهان می‌افتد، همه این سوالات در این دوره پاسخ داده می‌شوند.

همچنین معلمان درباره آداب معاشرت و قوانین رفتاری هنگام رفتن به خانه دیگران حرف می‌زنند. بجه‌ها رفتار خوب را یاد می‌گیرند و اینکه چطور با غریبه‌ها مودب، اما مراقب باشند.

اخلاق (ویتنام)

در ویتنام، تحصیلات هنوز لاکچری به حساب می‌آید و همه نمی‌توانند از پس هزینه‌های آن برآیند. اما کودکان ویتنامی در ۶سالگی خوب و بد را یاد می‌گیرند. در برنامه مدرسه، یک کلاس اجباری به نام «اخلاق» وجود دارد. معلمان فقط نمی‌گویند «این کار درست است و باید انجام دهید» آن‌ها توضیح می‌دهند که چرا این درست است و چه اقدامات خاصی منجر به آن می‌شود.

منبع: brightside