تو یکروز از غروب جاده های سرد می آیی

پس از پاییزهای پر هراس زرد می آیی
صدایت کوچه را مثل بهار آکنده می سازد
تو وقتی پنجره -دستش- شکوفه کرد، می آیی
تو در فصل نجیب مهربانی مثل دریا تا
تقلای دل مردابهای طرد می آیی
کسی در ایستگاه انتظار آرام می پوسد
برای دیدن ویرانی یک مرد ،می آیی ؟
دلم را نذر کردم جمعه ها در جاده بگذارم
که یک روز از غروب جاده های سرد می آیی

محسن بیاتیان

از حریر دل ببافم فرش با نقش و نگار

 پنجشنبه ها

 با ندبه ی ما نیامدی حرفی نیست

 اي مدني‏ برقع و مکي نقاب
سايه ‏نشين، چند بود آفتاب
منتظران را به ‏لب آمد نفس
اي ز تو فرياد به فرياد رس

میلاد دوازدهمین گل بوستان امامت و ولایت ، امام عصر و الزمان مبارک . .

خیزید حضور پسر فاطمه امشب 

گر مرا هيچ نباشد نه به دنيا،نه به عقبي

 تو از تبار بهاري تو باز مي‌گردي...