حکمت نهج البلاغه
وَ قِيلَ لَهُ ع لَوْ سُدَّ عَلَى رَجُلٍ بَابُ بَيْتِهِ وَ تُرِكَ فِيهِ- مِنْ أَيْنَ كَانَ يَأْتِيهِ رِزْقُهُ- فَقَالَ ع مِنْ حَيْثُ يَأْتِيهِ أَجَلُهُ
و درود خدا بر او، فرمود: (از امام پرسيدند اگر در خانه مردی را به رويش بندند، روزی او از کجا خواهد آمد فرمود) از آن جايی که مرگ او می‌آيد
(اعتقادی)
وَ عَزَّى قَوْماً عَنْ مَيِّتٍ مَاتَ لَهُمْ فَقَالَ ع- إِنَّ هَذَا الْأَمْرَ لَيْسَ لَكُمْ بَدَأَ- وَ لَا إِلَيْكُمُ انْتَهَى- وَ قَدْ كَانَ صَاحِبُكُمْ هَذَا يُسَافِرُ فَعُدُّوهُ فِي بَعْضِ أَسْفَارِهِ- فَإِنْ قَدِمَ عَلَيْكُمْ وَ إِلَّا قَدِمْتُمْ عَلَيْهِ
و درود خدا بر او، فرمود: (مردمی را در مرگ يکی از خويشاوندانشان چنين تسليت گفت) مردن از شما آغاز نشده، و به شما نيز پايان نخواهد يافت. اين دوست شما به سفر می‌رفت، اکنون پنداريد که به يکی از سفرها، رفته، اگر او باز نگردد، شما به سوی او خواهيد رفت.
(اخلاق اجتماعی)
+ نوشته شده در شنبه 13 ارديبهشت 1399برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اخلاق اجتماعی,پند اعتقادی,روزی,مرگ,سفر,تسلیت, ساعت 14:16 توسط آزاده یاسینی
|
