تنوع فرهنگ‌های جهان را می‌توان به طرز منحصربه‌فردی از نگاه کودکان دید. در این مطلب نگاهی اجمالی به تغذیه نسل آینده در کشور‌های مختلف داریم. همچنین نگاهی تلخ به تنوع استاندارد‌های زندگی در جهان امروز!

سوریه

الجزیره

عبدل ۱۰ ساله است و کُبه دوست دارد. حلب، دومین شهر بزرگ سوریه، بیش از هفده نوع کبه دارد. کبه نوعی کوفته است که در درجه اول از بلغور با انواع سبزیجات، گوشت و ادویه‌جات تهیه می‌شود. بسیاری از کودکان سوری بدون سرپناه، غذا یا آب تمیز زندگی می‌کنند و زندگی برایشان غیرقابل تحمل است. دو سال است که عمل قلب عبدل به تاخیر افتاده و احتمالا در آینده هم نمی‌تواند عمل کند. خانواده‌اش در یک شهر چادری با شصت هزار نفر از آوارگان کشورشان زندگی می‌کنند.

الجزایر

کوسکوس غذابی ملی الجزایر است، اما باسم که در این تصویر چهره خود را با پرچم الجزایر پوشانده، عاشق شاک‌شوکا است که نوعی املت است. نرخ مرگ و میر کودکان در الجزایر ۳۲درصد است و حداقل ۱۰درصد از جمعیت کودکان واکسینه نشده اند.

اوکراین

اوکراین غذا‌های ملی زیادی دارد که شبیه به غذاهای کشور‌های همسایه‌اش است که قبلا جز اتحاد جماهیر شوروی بودند. یکی از غذا‌های ملی آن‌ها دلمه کلم‌پیچ است که در آن کلم با هرچیزی که فکرش را بکنید (معمولا گوشت گوسفند یا گوساله با سیر و پیاز و ادویه) پر می‌شود. این غذای موردعلاقه آرتیوم (۱۰ ساله) است، که هنوز هم به خاطر گلوله‌باران سال ۲۰۱۴ دچار سردرد می‌شود و مجبور است چند بار در ماه به پزشک مراجعه کند.

برزیل

«ابرتو» عاشق فیجودا است، خوراکی که با لوبیا و گوشت گاو یا خوک پخته می‌شود. این غذا با برنج و سوسیس سرو می‌شود که گاهی در خوراک پخته می‌شوند. کودکان برزیل اغلب باید کار کنند (دختران به عنوان خدمتکار و پسران به عنوان کارگر) و تقریبا ۳۰درصد از کل نیروی کار، کودکان کار هستند. برخی کودکان هم روزی چهار ساعت به مدرسه می‌روند.

افغانستان

قابِلی پلو، غذای ملی افغانستان است. اما نئو که تصویرش را در بالا می‌بینید، شیرخرما را ترجیح می‌دهد که یک غذای شیرین است که با رشته، زعفران، شیر، شکر، مغزها، خرما و گلاب تهیه می‌شود. میانگین درآمد در افغانستان ماهانه ۱۳۵ دلار است و به کودکان (که به صورت قانونی نمی‌توانند زیر ۱۴ سال کار کنند) برای کار در شرایط خطرناک کمتر از این مقدار پرداخت می‌شود.

کنگو

مرغ مومبی غذای ملی کنگو است. این غذا با ترکیب مرغ، ادویه‌های کنگویی و کره خرما تهیه می‌شود تا یک خوراک غلیظ تهیه شود. همچنین یک غذای محبوب در گابن و آنگولا است. کنگو مشکل جدی در قاچاق کودک و سربازان کودک دارد. کودکانی که مثل دیرا (تصویر بالا) در کنگو به دنیا می‌آیند، ۱۰درصد احتمال دارد قبل از پنج سالگی بمیرند.

کره شمالی

جی سوک ۱۰ ساله است و در کره شمالی زندگی می‌کند. پدرش هزار دلار در سال درآمد دارد که یک درآمد معمولی است. جی سوک عاشق چت کردن با دوستانش است که از طریق سیستم عامل ستاره سرخ دولت امکان‌پذیر است. غذای مورد علاقه او «مول نانگمیون» است؛ یک سوپ نودل سرد است که مخصوص کره شمالی است. این غذا با نودل گندم و تکه‌های گوشت و گلابی تهیه می‌شود.

بنگلادش

رابل ۱۲ ساله است و در کارخانه‌ای کار می‌کند که ظروف فلزی می‌سازد. او ۵ دلار در هفته درآمد دارد. رابل عاشق مدرسه است، اما فرصتی برای رفتن به مدرسه ندارد. غذای مورد علاقه او کاری ماهی (هیلسا) است که غذای ملی بنگلادش است.

آمریکا

این جیمز چارلز است. او در ۱۶ سالگی در یوتیوپ مشهور شده و کانال آرایش دارد. جیمز  در لس آنجلس زندگی می‌کند و دوازده میلیون دلار ثروت دارد. غذای مورد علاقه او فست فود است به خصوص سیب زمینی سرخ کرده.

منبع: listverse

 ما معمولا زیاد به مردمی که در جا‌های دوردست زندگی می‌کنند فکر نمی‌کنیم. یعنی (به خصوص در این روزها) آنقدر درگیر شبکه‌های اجتماعی و شغلمان هستیم که وقتی برای این کار نداریم. به نظر می‌رسد هرچه فناوری زمان ما را بیشتر آزاد می‌کند، زمان کمتری می‌توانیم پیدا کنیم.

در این مطلب تصاویر خیره کننده‌ای از جنوب آسیا را مشاهده می‌کنید. بر خلاف خاورمیانه که در آن اسلام حاکم است، جنوب آسیا مخلوطی از ادیان، مردمان و مناظر است. علاوه بر این، جنوب آسیا یک منطقه جادویی از قاره آسیا است که مملوء از شگفتی‌های طبیعی و مصنوعی است. تنها هشت کشور در آسیای جنوبی وجود دارند، بنابراین ما دو تا از آن‌ها را به دو قسمت تقسیم کرده ایم تا در مجموع ده مورد شود و آن‌ها را بر اساس اندازه از کوچکترین تا بزرگترین مرتب کرده ایم.

۱. مالدیو

مالدیو کوچکترین کشور مسلمان جهان است. این کشور از سال ۱۹۸۲ تا ۲۰۱۶ بخشی از کشور‌های مشترک المنافع بریتانیا بود، سپس به خاطر انتقاد بین‌المللی از سوابق بد آن در حقوق بشر و فساد سیاسی کناره گیری کرد. مالدیو تنها ۳۹۰هزار نفر جمعیت دارد که از نسل اولین ساکنان هند و سریلانکا هستند. معنی نام این کشور «جزیره گردنبند» است.

۲. بوتان

اول از همه، اگر بخواهید از مناظر زیبای بالا لذت ببرید، بدون پول زیاد نمی‌توانید. بوتان عملا به روی گردشگران بسته است، مگر از طریق تور‌های دولتی گرانقیمت که بیش از ۲۵۰ دلار در روز قیمت دارند. نام بوتان به معنای «اژد‌های رعد و برق» است که روی پرچم ملی آن هم مشهود است.

بوتان یک پادشاه و یک مجلس منتخب دارد. دین اصلی این کشور بودیسم و بعد از آن، با اختالاف زیاد، هندوئیسم است. این کشور هر نوع استفاده (از جمله فروش) محصولات تنباکو را ممنوع کرده و اینترنت و تلویزیون در سال ۱۹۹۹ قانونی شده است. همجنسگرایی در این کشور غیرقانونی است. شاید این در جهان بی‌نظیر باشد که بوتان کد لباس رسمی برای شهروندانش دارد که به کمک آن می‌توان طبقه اجتماعی افراد را به راحتی متوجه شد.

۳. سریلانکا

سریلانکا تا قبل از سال ۱۹۷۲ که جمهوری شود، به نام سیلان شناخته می‌شد. تاریخ اخیر آن درگیر یک جنگ داخلی ۲۶ساله بوده که در سال ۲۰۰۹ با پیروزی نیرو‌های دولتی بر ببر‌های تامیل خاتمه یافت. ۷۰درصد از مردم سریلانکا بودایی هستند و بعد از آن هندو و کاتولیک رومی با حدود ۷درصد از جمعیت ۲۱ میلیون نفری آن قرار دارند. سریلانکا قدیمی‌ترین کشور بودایی در جهان است.

۴. نپال

نپال تنها کشوری است که پرچم چهارگوش ندارد و عمده جمعیت ۲۸میلیون نفری آن هندو هستند. هشت تا از بلندترین کوه‌های جهان (از جمله اورست) در این کشور قرار دارند.

۵. بنگلادش

بنگلادش یکی از متراکم‌ترین کشور‌های جهان از نظر جمعیتی است، زیرا ۱۶۱ میلیون نفر در مساحت ۱۴۷۵۷ کیلومتر مربعی آن زندگی می‌کنند. همچنین چهارمین کشور بزرگ جهان است که عمده جمعیت آن مسلمان هستند. بنگلادش با مشکلات زیادی روبروست: نسل کشی، برده داری کودکان، تروریسم، فساد و آلودگی شدید به دلیل معافیت از الزامات بین المللی برای تغییرات آب و هوایی به دلیل فقر.

منبع: listverse